Με τραγούδι με κρασί παραμύθι θ’ακουστεί

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς, ένας μελαγχολικός βασιλιάς. Ήταν δίκαιος, ήταν σοφός (ή έτσι ήθελε να πιστεύει) μα καθόλου ευτυχισμένος. Τέτοια ήταν η μελαγχολία του που δεν μπορούσε να πιει ούτε κρασί, αγαπημένο μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μέχρι που μια μέρα βρέθηκε στον δρόμο του ένας γέρος. Τον πήρε από το χέρι και του έμαθε πολλά, μα εσείς θα αναρωτιέστε αν έγινε καλά.

Συνεχίστε την ανάγνωση του “Με τραγούδι με κρασί παραμύθι θ’ακουστεί”

Ελευθερίας Εγκώμιο

Ελευθερία (α) η δυνατότητα αυτόβουλης και απεριόριστης δράσης σύμφωνα με τις επιθυμίες
(κάποιου), η απουσία εξαναγκασμού ή καταπίεσης: συνθήκες ελευθερίας (β) προσωπική ελευθερία η δυνατότητα τού φυσικού προσώπου να κινείται ελεύθερα και να αναπτύσσει το πρόσωπό του ως προσωπικότητα περιλαμβάνει όλες τις ειδικότερες εκφάνσεις ελευθερίας — σωματική, ψυχική, πνευματική, συνείδησης, βούλησης και έκφρασης, δημιουργίας, δράσης, επαγγελματική κ.λπ.

Γίνεται να νιώθουμε ελεύθεροι όταν γύρω μας βιώνουμε την αγνωμοσύνη; Είμαστε πραγματικά ελεύθεροι όταν είμαστε δέσμιοι της ματαιοδοξίας μας; Όταν ξεχνάμε ποιοι είμαστε; Όταν αφήνουμε τον φόβο να μας κυριεύσει; Όταν παύουμε να ακούμε την καρδιά μας;
Τέσσερις ιστορίες και ένα τραγούδι. Τέσσερις ζωές, μία μνήμη. Μία γυναίκα με ένα χάρισμα. Μία γυναίκα που θα αγαπήσει, θα προδοθεί, θα χάσει, θα ξαναγεννηθεί. Ένας πολεμιστής που θέλει να τον θυμούνται αιώνια. Μία πόλη που ξέχασε να περπατάει. Ένα κορίτσι που έβαλε την καρδιά του σε ένα κουτί ψάχνοντας κάποιον να την προσέχει. Κι ένα τραγούδι να τους ενώνει. Ο Άνθρωπος. Η ζωή. Ο αέναος κύκλος της δημιουργίας. Της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Κι ένα τραγούδι. Το τραγούδι του κάθε ανθρώπου. Αυτό που γεννιέται και σβήνει μαζί του. Ίσως η ψυχή του, ίσως η ταυτότητά του, ίσως η μνήμη του.

Ευχαριστούμε πολύ την συγγραφέα Μαριάννα Κουμαριανού για την ευγενική παραχώρηση της ιστορία της «Η θέση της καρδιάς» που ακούγεται στην παράσταση.

Η ταυτότητα της παράστασης
Αφήγηση Βιργινία Κοκκίνου
Μουσική – τραγούδι: Γεωργία Δεληγιαννοπούλου
Η παράσταση απευθύνεται σε έφηβους και ενήλικες
Διάρκεια 60 λεπτά

Ευχαριστούμε τον 16χρονο Αρίωνα Κουμενίδη για την παραχώρηση του ζωγραφικού έργου του για την αφίσα της παράστασης. 

Ιστορίες για να σκεφτούμε – κι ίσως λίγο πιο σοφοί να γινούμε

 

Κάποτε η Αλήθεια βρέθηκε ξένη σε ξένο τόπο. Χτυπούσε τις πόρτες μα μόλις την αντίκρυζαν, βιάζονταν να τη διώξουν. Μα να που ένας άλλος ξένος θα φανεί, και για αυτόν τα σπίτια θα είναι ανοικτά. Κι εκείνος τον μανδύα του θα δώσει στην Αλήθεια, για να βρει παρηγοριά. Και τότε όλες οι πόρτες θα ανοίξουν. Εκείνον το δεύτερο ξένο τον έλεγαν ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Γιατί…

Σαν το σιτάρι σπέρνεται στον κόσμο η αλήθεια, κι απ’τον καθάριο σπόρο της φυτρώνουν παραμύθια. 

Για αυτό κι εγώ θα σας πω…

Για εκείνο τον βασιλιά που έμαθε με έναν παράξενο τρόπο ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται στη ζωή…

Για τον άρχοντα που είδε τον φόβο του δράκος να γίνεται μπροστά του…

Για εκείνη τη βατραχίνα που κατάλαβε ότι πρέπει στη ζωή να μην το βάζουμε κάτω και να αναζητάμε μέσα μας τη δύναμη που μας χρειάζεται…

Για τον φτωχό άνθρωπο που ακολούθησε το όνειρό του όσο παράλογο κι αν ήταν μα και για έναν άλλο που κλωτσούσε μονάχος την τύχη του…

Για το δέντρο που φύτρωσε μέσα στην καρδιά του βασιλιά, γιατί αρνιόταν την αλήθεια…

Μα και για τον Γιόμο, τον άνθρωπο που είχε μονάχα ένα όνομα και ένα όνειρο.

Κι ίσως στο τέλος αυτού του ταξιδιού να μάθουμε μαζί ποια είναι η αλήθεια.

Αφήγηση  Τραγούδι Βιργινία Κοκκίνου

 

 

Yoga & Αφήγηση

Yoga & Αφήγηση
Εξερευνώντας τη σύνδεση του σώματος με το συναίσθημα μέσα από την κίνηση και τις ιστορίες

Κύκλος 5 αυτοτελών εργαστηριών

Όταν ο λόγος έρχεται να μας ξυπνήσει τα συναισθήματα, αυτή η Σύνδεση γίνεται πολύ πιο εύκολη αλλά και πιο έντονη. Έτσι, με όχημα 5 διαφορετικές ιστορίες, μία για κάθε συνάντηση, θα πορευτούμε στην αναζήτηση ξεχωριστών ποιοτήτων. Κάθε συνάντηση ξεκινάει με την αφήγηση μιας ιστορίας, η οποία δίνει τη σκυτάλη στην κίνηση. Η κίνηση εκφράζεται με slow vinyasa yoga, ροή σε ρυθμό που μας δίνει το χώρο και το χρόνο να αφουγκραστούμε, ενώ σε κάθε παύση έρχονται λέξεις ή φράσεις κλειδιά της ιστορίας καθώς και απαλοί ήχοι να μας συνδέσουν με τη ροή της κίνησης. Κάθε ιστορία πραγματεύεται μια ξεχωριστή θεματική και εστιάζει σε ένα από τα πέντε στοιχεία (Μέταλλο, Νερό, Ξύλο, Φωτιά, Γη).

 Η πίστη στον εαυτό μας, ο αυτοσεβασμός, η ανάγκη του πένθους ως αποχαιρετισμός (μεταφορικά και κυριολεκτικά) για τη συνέχιση της ζωής, η άρρηκτη σχέση του νέου με το παλιό, η προσωπική και συλλογική ελευθερία και ο φόβος που την καταλύει, η ορθή καλλιέργεια της ψυχής και του νου είναι κάποιες από τις έννοιες που φέρνουν μπροστά οι αφηγήσεις μας δίνοντας τη σκυτάλη στην κίνηση, ενώ συνεχίζουν να πορεύονται παράλληλα με αυτή.

Σύμφωνα με τη γιόγκικη φιλοσοφία κάθε chakra συνδέεται με συγκεκριμένα συναισθήματα και σύμφωνα με την κινέζικη ιατρική το ίδιο και κάθε μεσημβρινός. Τελευταίες έρευνες αποδεικνύουν πως και η fascia έχει συναισθηματική μνήμη. Επηρεάζοντας το φυσικό μας σώμα επηρεάζουμε το συναισθηματικό, καθώς όλα είναι πάντα σε Σύνδεση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουμε επίγνωση αυτής.

Πέντε συναντήσεις με δυνατότητα να παρευρεθείτε μεμονωμένα ή σε όλες.

Στην κάθε συνάντηση αναλυτικά:

Workshop 1:Yoga & Αφήγηση

Η Γυναίκα με τα χέρια από φως – Στοιχείο Μέταλλο

Μία γυναίκα θα αγαπήσει έναν άντρα και θα του αφιερώσει το πιο δυνατό της χάρισμα. Όταν όμως η αγνωμοσύνη του την πληγώσει, θα έρθει ο θάνατος. Και τότε μόνο το πένθος θα τη βοηθήσει να προχωρήσει. Μία ιστορία βαθιάς ενσυναίσθησης για τη γυναίκα που δίνει όλο της το είναι μα ξέρει και να σταθεί με αξιοπρέπεια και να σηκώσει ανάστημα, όταν όλα γύρω της καταρρέουν.

Workshop 2: Yoga & Aφήγηση

Τα Δεκανίκια της ελευθερίας – Στοιχείο Νερό

Ο βασιλιάς διατάζει να περπατάνε όλοι με δεκανίκια. Και οι άνθρωποι θα υπακούσουν. Οι αντιρρήσεις εκτελούνται. Μα οι άνθρωποι θα ξεχάσουν. Κι όταν κάποιος τους θυμίσει ότι μπορούν να περπατάνε στα δυο τους πόδια, δεν θα είναι πια εύκολο. Μία ιστορία για την ελευθερία και τον φόβο. Την τυφλή υποδούλωση μα και την ευθύνη, τη συνέπεια και την υπομονή που απαιτεί ο αγώνας για απελευθέρωση.

Workshop 3: Yoga & Αφήγηση

Το γέρικο πλατάνι – Στοιχείο Ξύλο

Στην πλατεία στέκει ένα πλατάνι. Καινούρια βλαστάρια θα πετάξει στις ρίζες του. Το γέρικο πλατάνι θα αρρωστήσει. Το χωριό πρέπει να αποφασίσει. Μία μόνο λύση υπάρχει. Για να επιβιώσει το νέο πρέπει να πεθάνει το παλιό ή το αντίθετο. Μα είναι αυτό αλήθεια; Ή μπορεί και πρέπει να υπάρχει ισορροπία;

Workshop 4: Yoga & Αφήγηση

Οι δύο ποντικίνες – Στοιχείο Φωτιά

Όταν δύο ποντικίνες προσπαθήσουν να βγουν έξω από ένα πηγάδι, θα ανακαλύψουν ότι είναι πολύ αδύναμες για να το καταφέρουν. Ίσως όμως το κουράγιο που τους δίνουν οι φίλοι τους τις βοηθήσουν. Ίσως όμως να μην χρειάζονται ούτε αυτό. Μία ιστορία για την ελπίδα που παίρνουμε από τους άλλους αλλά και για τον προσωπικό αγώνα και την πίστη στον εαυτό μας.

Workshop 5: Yoga & Αφήγηση

Η πόλη των πηγαδιών – Στοιχείο Γη

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια πόλη όπου κατοικούσαν μόνο πηγάδια. Πηγάδια που σαν τους ανθρώπους θέλησαν να γεμίσουν τον εσωτερικό τους κόσμο, γιατί δεν μετρούσε μόνο η εξωτερική εμφάνιση. Πόσο εύκολο ήταν όμως αυτό; Και πόση συνειδητότητα χρειαζόταν; Κάποιες φορές απαιτεί και μια μεγάλη θυσία. Μία συμβολική ιστορία για τη διαδικασία της βαθιάς και ειλικρινούς ενασχόλησης με το «γέμισμα» της ψυχής μας.

Εισηγήτρια: Eύα Αφεντούλη

Αφήγηση: Βιργινία Κοκκίνου

 

Κι εγένετο γυναίκα

Είδε ο Αδάμ μια μέρα δίπλα του ένα πλάσμα αλλόκοτο. Έμοιαζε με εκείνον μα και δεν έμοιαζε. Και τρόμαξε και απόρησε όταν από τις τρύπες στα μάτια της άρχισε να κυλάει ένα διάφανο υγρό… τι είχε γίνει; Και γιατί ήθελε να του μιλάει συνέχεια; Γιατί τον ακολουθούσε παντού; Χρόνια πολλά περάσαν από τότε. Μα η γυναίκα λένε συνεχίζει να μιλάει πολύ, να κλαίει όταν πονά μα κι όταν χαίρεται διπλά, να αναζητά τη συντροφιά. Έμαθε όμως και μόνη της να περπατά. Δίχως του άντρα τη σκιά ανάγκη να έχει. Κι εμείς μαζί της θα περπατήσουμε σε δρόμους με κόρες θαρρετές, μα κι άλλες που στη ζωή δεν σταθήκαν τυχερές, κόρες απλές που βασίλισσες γενήκαν κι άλλες πολλές που μάταια εχαθήκαν. Γυναίκες που ξέρουν από πονηριά κι εκείνες που πονούν δίχως λαλιά.

 

Αφήγηση: Βιργινία Κοκκίνου

Μουσική: Γιάννης Ψαριώτης

διάρκεια 60 λεπτά

Ηλικίες έφηβοι και ενήλικες

Και ο θεός έπλασε την γυναίκα

Είδε ο Αδάμ μια μέρα δίπλα του ένα πλάσμα αλλόκοτο. Έμοιαζε με εκείνον μα και δεν έμοιαζε. Και τρόμαξε και απόρησε όταν από τις τρύπες στα μάτια της άρχισε να κυλάει ένα διάφανο υγρό… τι είχε γίνει; Και γιατί ήθελε να του μιλάει συνέχεια; Γιατί τον ακολουθούσε παντού; Χρόνια πολλά περάσαν από τότε. Μα η γυναίκα λένε συνεχίζει να μιλάει πολύ, να κλαίει όταν πονά μα κι όταν χαίρεται διπλά, να αναζητά τη συντροφιά. Έμαθε όμως και μόνη της να περπατά. Δίχως του άντρα τη σκιά ανάγκη να έχει. Κι εμείς μαζί της θα περπατήσουμε σε δρόμους με κόρες θαρρετές, μα κι άλλες που στη ζωή δεν σταθήκαν τυχερές, κόρες απλές που βασίλισσες γενήκαν κι άλλες πολλές που μάταια εχαθήκαν. Γυναίκες που ξέρουν από πονηριά κι εκείνες που πονούν δίχως λαλιά.

Αφήγηση Βιργινία Κοκκίνου

Μουσική Γιάννης Ανθόπουλος

Διάρκεια 70 λεπτά

Φαίδρα

«Έρωτα, έρωτα, που αργοσταλάζεις τον πόθο στα μάτια εκείνων,

όταν απάνω τους χιμάς και την ψυχή τους με ταραχή γλυκιά γεμίζεις,

να μην έρθεις ποτέ σε μένα για κακό μου μήτε κι αταίριαστος να φανείς.»

Ιππόλυτος, Ευριπίδη, στ.526-529

                                  

Πόθος. Δίλημμα. Ύβρις. Νέμεσις. Ποιος φταίει σαν της καρδιάς τα τείχη τρυπήσουν τα βέλη του έρωτα; Ποιος θα πληρώσει για τον ανομολόγητο, για τον κρυφό τον πόθο που έγινε θρήνος;

Φαίδρα. Μία γυναίκα σύμβολο. Αγάπησε. Λάθεψε. Ζήτησε να πεθάνει. Σέρνοντας μαζί της το σκοτάδι.

Αφήγηση – στίχοι: Βιργινία Κοκκίνου

Μουσική σύνθεση: Γιάννης Ανθόπουλος

*Στην παράσταση ακούγεται ενα μικρο απόσπασμα από το ποίημα “Φαίδρα” του Χρήστου Γιαννακου

Διάρκεια: 60 λεπτά

Η παράσταση απευθύνεται σε έφηβους και ενήλικες

Αχ, ο έρωτας!

Κι αν είναι ο έρωτας βαρύς, σεκλέτια κι αν ορίζει

τον πόνο αυτόν τον αψηφά, κανέναν δεν φοβίζει

κοντά του άντρες θέριεψαν, γυναίκες αντρωθήκαν

γιατί ειν γλυκός, είναι ζεστός, μέσα στις πίκρες θαμαστός

Συνεχίστε την ανάγνωση του “Αχ, ο έρωτας!”

Του ποταμού λαλιές

για παιδιά 9+, έφηβους και ενήλικες

Μια σαρμανίτσα κύλησε
στου ποταμού τα βάθη
Φωνή η μάνα έβαλε
μα το μωρό εχάθη.

Τα ποτάμια κυλάνε και πίσω δεν γυρνάνε. Άλλοτε φουσκώνουν, παρασέρνουν, άλλοτε κυλούν αργά και σε καλούν. Όπως και να χει, αν σταθείς δίπλα τους κι ακούσεις το τραγούδι τους, θα μάθεις για κεινο το νιούτσικο μικρό που εχάθη στα νερά τους, για να βρεθεί σαν πρίγκιπας να ψάχνει τρία κiτρα. Θα μάθεις πως η κουβέντα ενός μωρού έφερε πίσω στη ζωή έναν κυνηγό και για τον Άνεμο ψηλά που αγάπησε μια κόρη.

Ιστορίες κεντημένες στις όχθες των ποταμών μπλέκουν με ήχους μουσικούς βγαλμένους από τα βάθη της ψυχής και συναντούν τους ποταμούς για να τους προσκυνήσουν. Τρεις ιστορίες από την Ελλάδα, την Αφρική και την Ινδιάνικη γη μας δείχνουν τη δύναμη της μνήμης, της αγάπης, της θέλησης.

Συνεχίστε την ανάγνωση του “Του ποταμού λαλιές”